wtorek, 4 lutego 2014

Pani chora... ja też nie najlepiej się czuję :/


Czy psy współodczuwają? Mam wrażenie, że tak. Jestem chora - "chrychająca" pańcia :/ - i zaobserwowałam, że Max również jest ponury, smutny, tak jakby chorował wraz ze mną. Nosek mokry, energii też nie brakuje, ale jednak... Przypomina mi się moja śp. Tina (owczarek francuski) - leżała przy moim łóżku, gdy ja przechodziłam 40-stopniową gorączkę. Nie odstępowała mnie, choć zwykle spała na swoim posłaniu. Pies to naprawdę prawdziwy przyjaciel :). Dzikie psy, czyli wilki, jako jedyne spośród zwierząt, tak bardzo związały swój los z człowiekiem; żyły blisko ludzi, gdy ci nie prowadzili jeszcze osiadłego trybu życia. Później podchodziły do osad ludzkich w poszukiwaniu odpadków spożywczych; ludzie zaczęli zabierać szczenięta, aby je udomowić. Stąd głęboka więź łącząca te dwa gatunki - my przecież też traktujemy psa jako członka rodziny (czy w wieczór wigilijny dzielicie się ze swoim podopiecznym opłatkiem? no właśnie!). Czasami psia miłość do człowieka jest tak wielka, że nie znika wraz ze śmiercią jego pana. Słyszeliście o przypadkach, gdy psy warowały przy grobach swoich właścicieli? 

Bez względu na okoliczności pies zawsze jest przy nas, kocha nas bezwarunkowo, nigdy nie zawiedzie, nie wyśmieje... Ma też dużo do zaoferowania - towarzyszy nam podczas zabawy, ale również, gdy jesteśmy pogrążeni w smutku. Badania potwierdzają, że przebywanie z psem działa na nas uspokajająco - głaskanie czy zabawa z nim to antidotum na stres, a i konieczność codziennych spacerów jest zbawienną dla naszego zdrowia. Gdy wracamy do domu, za każdym w kacie radości merda ogonem, a czasami nawet posikuje ;). "Pies też człowiek" - chyba coś w tym jest :)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz